Negenendertig jaar getrouwd en nog steeds gek op elkaar. Nee, dit wordt geen sprookje, ik vertel jullie een waargebeurd verhaal. Mijn ouders vierden hun jubileum in een camper in Canada. Met z’n tweetjes (op die ontmoeting met die grizzlybeer na dan). Drie weken lang. In een bed van 1.40 meter breed. En dan nóg beweren ze dat ze een fijne vakantie gehad hebben. Tsssss.
Het begon al bij de heenreis. Mijn moeder had vooraf, want dat kan tegenwoordig bij KLM, Fifty Shades of Grey besteld voor onderweg. Dat ze het een ideaal opwarmertje vond voor een romantische trip met haar man, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Maar en plein public, tussen de pinda’s en de pretzels door? Ik kan het beeld van zo’n dikke Amerikaan in de stoel naast haar, met een bewegend dekentje op zijn schoot, maar niet uit mijn hoofd zetten. Bovendien ben ik er niet aan toe mijn ouders te zien als lid van de Mile High Club. Ik breng dus gauw een ander onderwerp ter sprake en maak een fast forward naar de plek van bestemming.
Eenmaal aangekomen begonnen de avonturen namelijk pas echt. Een verdwenen koffer opsporen. Steeds weer verkassen naar andere klimaten. Door het raampje klimmen bij gebrek aan een sleutel. Door een donkere grot wandelen op zoek naar een waterval. Stuk voor stuk best spannende belevenissen te noemen. En je blijft er zo lekker lenig van ook. Alle genoemde avonturen vielen echter totaal in het niet bij hun nachtelijke gevecht met een hongerige grizzlybeer. Doodsangsten hebben ze uitgestaan. Wakker worden van een schuddende camper. Oog in oog staan met meneer beer, met niets meer dan een voorruit tussen jou en hem in. Zien dat je deur en bumper eraf worden gesloopt. They have been there. En het goede nieuws is: ze zijn er nog! Alive and kicking. Ze gaan elkaar ongetwijfeld nog negendertig jaar beschermen, verleiden tot spannende avonturen en warm houden tijdens koude nachten. Over de warme nachten denk ik bewust niet te veel na. Het blijven toch mijn ouders hè.
Pap en mam: gefeliciteerd. Met jullie huwelijk én de heelhuidse thuiskomst. Ik ben trots op jullie. We noemen onze nieuwe hond Beer trouwens. Is dat oké?
Jarenlang gaf Femke in haar wekelijkse column in het Brabants Dagblad haar kijk op het nieuws. Wat ze vindt van bijtende pitbulls, de sportschool, asoburen, onze prestatiemaatschappij en nepwenkbrauwen? Je leest het hier.
Meer lezen?
Check haar columnbundel ‘Ongezouten’
