Stel, mijn tiener komt met de mededeling dat hij met school stopt. Hij gaat de muziek-, sport- of zakenwereld veroveren en in zijn drukke schema passen geen economie- en wiskundelessen meer. Ik heb zo’n vaag vermoeden dat ik niet direct zou staan te juichen en iets zou stamelen als ‘weet je het wel zeker?’ of ‘haal nou eerst je diploma’. Misschien dat een gesprekje met de Striks uit Schijndel dan een goed idee zou zijn.
De ouders van Noah Strik, die Beekvliets vijfde klas liet voor wat hij was en nu internationaal doorbreekt als dj STRX, hebben namelijk ervaring. Van Jan en alleman kreeg hun zoon de raad de muziek even op een lager pitje dan school te zetten. Hij deed echter het tegenovergestelde en geloofde in zijn droom. Net als vele high school dropouts voor hem. Wat denk je bijvoorbeeld van Richard Branson, Quentin Tarantino en Henry Ford, die de studieboeken op hun vijftiende in de kliko mikten? Van Steve Jobs, Bill Gates, Joop van den Ende, Anouk en Ben Woldring, die hun business allemaal voorrang gaven? Laatst hoorde ik nog van buurtgenoten dat ze zich jaren zorgen gemaakt hebben om hun zoon, die liever op straat auto’s spotte dan dat hij in de schoolbanken hing. Tegenwoordig vliegt hij de wereld over als succesvol autofotograaf. Het zal me niets verbazen als pa en ma binnenkort een Lambo krijgen voor hun trouwdag en hard lachen om hun onnodige zorgen van weleer.
Voordat je denkt dat ik een of andere goeroe ben die diploma’s onnodig verklaart: natuurlijk vergroot een afgeronde opleiding de kansen. Ik geloof alleen dat er iets nóg belangrijker is: drive. Heeft mijn kind straks geen papiertje, maar wél iets waar hij vol voor gaat? Beter dan andersom. Herinneren jullie me hieraan Striks, mocht het nodig zijn straks? Bedankt hè.
